ديوان حافظ- صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

که سر بکوه و بیابان تو داده‌ٔ ما را

شکرفروش که عمرش دراز باد چرا

تفقّدی نکند طوطی شکرخا را

غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل

که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را

بخلق و لطف توان کرد صید اهل نظر

ببند و دام نگیرند مرغ دانا را

ندانم از چه سبب رنگ آشنائی نیست

سهی قدان سیه چشم ماه سیما را

 چو با حبیب نشینی و باده پیمائی

بیاد دار محبّان بادپیما را

جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب

 که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را

در آسمان نه عجب گر بگفتهٔ حافظ

سرود زهره برقص آورد مسیحا را