غزل شماره 60 ديوان حافظ:آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

آورد حرز جان ز خط مشکبار دوست

خوش میدهد نشان جلال و جمال یار

خوش میکند حکایت عزّ و وقار

دل دادمش بمژده و خجلت همی‌برم

زین نقد قلب خویش که کردم نثار دوست

شکر خدا که از مدد بخت کارساز

بر حسب آرزوست همه کار و بار دوست

سیر سپهر و دور قمر را چه اختیار

در گردشند بر حسب اختیار دوست

گر باد فتنه هر دو جهان را بهم زند

ما و چراغ چشم و ره انتظار دوست

کحل الجواهری بمن آر ای نسیم صبح

زآن خاک نیکبخت که شد رهگذار دوست

مائیم و آستانهٔ عشق و سر نیاز

تا خواب خوش که را برد اندر کنار دوست

دشمن بقصد حافظ اگر دم زند چه باک

منّت خدایرا که نیم شرمسار دوست