بایگانی برچسب: ديوان حافظ

حسن تو همیشه در فزون باد رویت همه ساله لاله گون باد اندر سر ما خیال عشقت هر روز که باد در فزون باد هر سرو که در چمن درآید در خدمت قامتت نگون باد چشمی که نه فتنهٔ تو باشد چون گوهر اشک غرق خون باد چشم تو ز …

تنت بناز طبیبان نیازمند مباد وجود نازکت آزردهٔ گزند مباد سلامت همه آفاق در سلامت تست بهیچ عارضه شخص تو دردمند مباد جمال صورت و معنی ز امن صحّت تست که ظاهرت دژم و باطنت نژند مباد درین چمن چو درآید خزان بیغمائی رهش بسرو سهی قامت بلند مباد در …

حسنت باتّفاق ملاحت جهان گرفت آری باتّفاق جهان می‌توان گرفت افشای راز خلوتیان خواست کرد شمع شکر خدا که سرّ دلش در زبان گرفت زین آتش نهفته که در سینهٔ منست خورشید شعله‌ایست که در آسمان گرفت میخواست گل که دم زند از رنگ و بوی دوست از غیرت صبا …

اگرچه عرض هنر پیش یار بی‌ادبی است زبان خموش ولیکن دهان پر از عربی است پری نهفته رخ و دیو در کرشمهٔ حسن بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبی است درین چمن گل بیخار کس نچید آری چراغ مصطفوی با شرار بولهبی است سبب مپرس که چرخ از …

بدام زلف تو دل مبتلای خویشتن است بکش بغمزه که اینش سزای خویشتن است

گل در بر و می در کف و معشوق بکامست سلطان جهانم بچنین روز غلامست

بیا که قصر امل سخت سست بنیادست بیار باده که بنیاد عمر بر بادست

زلفت هزار دل بیکی تاره مو ببست راه هزار چاره‌گر از چار سو ببست

ما را ز خیال تو چه پروای شرابست خم گو سر خود گیر که خمخانه خرابست

بجان خواجه و حق قدیم و عهد درست که مونس دم صبحم دعای دولت تست