بایگانی برچسب: حافظ

ز گریه مردم چشمم نشسته در خونست ببین که در طلبت حال مردمان چونست

منم که گوشهٔ میخانه خانقاه منست دعای پیر مغان ورد صبحگاه منست

روزگاریست که سودای بتان دین منست غم این کار نشاط دل غمگین منست

بیا که قصر امل سخت سست بنیادست بیار باده که بنیاد عمر بر بادست

زلفت هزار دل بیکی تاره مو ببست راه هزار چاره‌گر از چار سو ببست

ما را ز خیال تو چه پروای شرابست خم گو سر خود گیر که خمخانه خرابست

بجان خواجه و حق قدیم و عهد درست که مونس دم صبحم دعای دولت تست

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست مست از می و میخواران از نرگس مستش مست

زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست پیرهن چاک و غزلخوان و صراحی در دست

شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست