بایگانی برچسب: اشعار حافظ

بجان خواجه و حق قدیم و عهد درست که مونس دم صبحم دعای دولت تست

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست مست از می و میخواران از نرگس مستش مست

زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست پیرهن چاک و غزلخوان و صراحی در دست

شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست

مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست که به پیمانه‌کشی شهره شدم روز الست

خیال روی تو در هر طریق همره ماست نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست سخن شناس نَه‌ٔ جان من خطا اینجاست

دل و دینم شد و دلبر بملامت برخاست گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست که شنیدی که درین بزم دمی خوش بنشست که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست شمع اگر زان لب خندان بزبان لافی زد پیش عشّاق تو شبها بغرامت برخاست در چمن باد بهاری …

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست منزل آن مه عاشق‌کش عیّار کجاست

روزه یکسو شد و عید آمد و دلها برخاست می ز خمخانه بجوش آمد و می باید خواست نوبهٔ زهدفروشان گران‌جان بگذشت وقت رندی و طرب کردن رندان پیداست چه ملامت بود آنرا که چنین باده خورد این چه عیبست بدین بیخردی وین چه خطاست باده نوشی که درو روی …