پس از امضای فرمان مشروطیت، اولین مجلس شورای ملی ایران که جلسه اول آن در مهرماه سال ۱۲۸۵ شمسی و با حضور مظفرالدین شاه قاجار در کاخ گلستان آغاز شد و به صورت موقت جلسات در مدرسه نظامیه تشکیل شد. براساس اولین قانون اساسی نامزدهای انتخابات مجلس میبایست خواندن، نوشتن و قدرت تکلم به زبان فارسی را دارا باشند.
از این رو ۶۰ کرسی برای تهران و ۹۶ کرسی برای سایر ایالت ها در نظر گرفته شد که در مجموع ۱۵۶ نماینده از شش طبقه، شاهزادگان و قاجارها، روحانیون و طلاب، اعیان و اشراف، تجار دارای تجارتخانه مُعیّن، مالکان با حداقل هزار تومان دارایی و همچنین صنعتگران و پیشه وران از صنوف شناخته شده و دارای مغازهای با شرایط مشخص وارد مجلس شدند.
با توجه به حوادث پیش آمده در زمان محمدعلی شاه قاجار، ایشان یک روز پيش از اين اتفاق، ضمن صدور اعلاميه ای به مقامات دولتی تهران و سایر شهرها، چگونگی انتخاب نمايندگان مجلس و رفتار اين نمايندگان را مغاير اصول دموكراسی خواند و دستور داد كه مجلس تا اصلاح اين نقایص به مدت سه ماه تعطيل گردد. از آنجا که بسياری از نمايندگان مخالف امر شاه بودند، حاضر به ترک ساختمان مجلس نشدند، از این رو به دستور محمدعلی شاه، يک گروه از سربازان قزاق به بهارستان فرستاده شدند تا مجلس را محاصره و نمايندگان را از آنجا بيرون كنند، اما نيروهای شاهنشاهی با مقاومت هواداران مسلح مجلس كه در آنجا تحصن داشتند و سنگر درست کرده بودند، رو به رو شدند از این رو نیروها مجبور به عقب نشينی شدند، اما لياخوف، مستشار روسی، پس از اطلاع از اين مقاومت مسلحانه، تصميم گرفت ساختمان مجلس را با توپ به گلوله ببندد و این توطئه روس و انگلیس منجر به مجروح و کشته شدن مشروطه خواهان ایران شد و سرانجامِ مجلسِ اول، تنها در کمتر از دو سال پس از تشکیلش در ساختمان مجلس ملی میدان بهارستان، در دوم تیر ماه سال ۱۲۸۷ شمسی بسته شد.