دل من در هوای روی فرّخ بود آشفته همچون موی فرّخ بجز هندوی زلفش هیچ کس نیست که برخوردار شد از روی فرّخ سیاهی نیک بختست آنکه دایم بود همراز و همزانوی فرّخ شود چون بید لرزان سرو آزاد اگر بیند قد دلجوی فرّخ بده ساقی شراب ارغوانی بیاد نرگس …
ادامه نوشته »