بایگانی برچسب: غزل 73 ديوان حافظ

روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست منَت خاک درت بر بصری نیست که نیست ناظر روی تو صاحب نظرانند آری سرّ گیسوی تو در هیچ سری نیست که نیست اشک غمّاز من ار سرخ برآمد چه عجب خجل از کرده خود پرده‌دری نیست که نیست تا به دامن …

ادامه نوشته »