بایگانی برچسب: غزل شماره هفت حافظ

ساقیا آمدن عید مبارک بادت وآن مواعید که کردی مرواد از یادت در شگفتم که درین مدت ایام فراق برگرفتی ز حریفان دل و دل‌ میدادت برسان بندگی دختر رز گو بدرآی که دم و همّت ما کرد ز بند آزادت شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست جای غم …

صوفی بیا که آینه صافیست جام را تا بنگری صفای می لعل فام را راز درون پرده ز رندان مست پرس کاین حال نیست زاهد عالی مقام را عنقا شکار کس نشود دام بازچین کانجا همیشه باد بدستست دام را در بزم دور یک دو قدح درکش و برو یعنی …