با شروع تابستان، خورشید طلوع صبحگاهی خود را از بالاترین نقطه حضور خود در افق شمال شرقی آغاز می کند، تا اینکه بلندترین روز سال را در اول شهریور تجربه می کنیم و حرکت خورشید از این پس با شروع فصل تابستان و تا پایان فصل در بالاترین خط سیر خود ادامه دارد و در هنگام غروب نیز بالاترین جایگاه خود را در افق شمال غربی حفظ می کند و هر چه به آخر تابستان نزدیک می شویم، رو به افول می رود، تا اینکه در پاییز طولانی ترین شب سال رقم می خورد.
از این اتفاقات تابستان می توان چنین برداشت کرد در تابستان به ویژه اول تیر خورشید به اوج کمال و روشنایی خود می رسد و انقلاب تابستانی آغاز می گردد.
از آنجا که این دست اتفاقات برای ایرانیان باستان بسیار اهمیت داشته است، از این رو هر روز، هر ماه و هر فصل در طول سال معنا و مفهومی داشته است و شروع هر فصل با یک جشن همراه بوده است و جشن آب پاشونک جشن شروع تابستان نام گرفته است.
این جشن که با نام ” آب پاشونک ” یا ” اول تووستون (تابستان) ” از آن یاد می شود، در بسیاری از نواحی ایران همچنان برگزار می گردد.
از آنجا که شروع تابستان با کاهش بارندگی بارندگی همراه است، از این رو این جشن به شکر گذاری نعمت های بهار و تابستان و درخواست سالی پر باران، همراه با پاشیدن آب و آب بازی در کنار یک رودخانه و در محلی سرسبز مانند صحرا برگزار می شده است.