سايت آتلانتیک خودرو-گردشگری-طراحي-عمومي
منشور آتلانتیک بیانیه ای مشترک بود که در اقیانوس اطلس(آتلانتیک) به امضا رسید و بعدها پایه اولیه تشکیل سازمان ملل متحد را بوجود آورد. منشور آتلانتیک بر اصولی تأکید می کرد که به نوعی برگرفته از اصول چهارده ماده ای ویلسون در جنگ جهانی اول بود و بر حق تعیین سرنوشت ملت‌ها تأکید می کرد.
رئیس جمهور وقت ایالات متحده آمریکا و نخست وزیر وقت انگلیس در تاریخ ۱۴ اوت (August) سال ۱۹۴۱ میلادی مصادف با ۲۳ مرداد ماه سال ۱۳۲۰ شمسی در خلال جنگ جهانی دوم به صورت مخفیانه با یکدیگر ملاقات نمودند، دیدار بین وینستون چرچیل و فرانکلین روزولت در کشتی نیروی دریایی آمریکا به نام آگوستا در خلیج پالسنتیا، نزدیک سواحل نیوفاندلند کانادا، آغاز مذاکرات سری بود که بین این دو کشور صورت گرفت و سندی به منظور ایجاد زمینه ای برای همکاری مشترک بین این دو دولت به امضا رسید. در پایان این ملاقات مخفی طرفین تصمیم گرفته شد تا برخی از اصول مشترک سیاست ملی کشورهای خویش را به اطلاع عموم برسانند و نام آن را منشور آتلانتیک نامیدند، همچنین در پایان این دیدار آن ها ابراز امیدواری کردند تا در پرتو این اصول آینده ای بهتر برای کلیه ملت های جهان فراهم گردد.
اصول این منشور به شرح ذیل است:
- دو کشور آمریکا و انگلیس به هیچ وجه قصد افزایش خاک ندارند.
- هر دو کشور خواهان این هستند که تغییرات مرزی کشورها مطابق خواسته‌های آزادانه ابراز شده مردمشان باشد.
- این دو کشور حق هر ملت را در انتخاب نوع حکومتی که برای خود مناسب بینند محترم شمرده و امیدوارند مللی که اکنون به زور از حقوق، حاکمیت و استقلال محروم شده‌اند از نو این حقوق را به دست آورند.
- این دو کشور با رعایت تعهداتی که اکنون بر گردن گرفتهاند، خواهند کوشید، برای هر ملتی کوچک یا بزرگ و غالب یا مغلوب به طور مساوی حق شرکت در بازرگانی بینالملی و دسترسی به کلیه منابع مواد اولیه که برای رفاهیت اقتصادی ایشان لازم است تامین گردد.
- این دو کشور مایل هستند تمام تلاش خود را بکار بندند تا کلیه ملت‌ها بتوانند در زمینه امور اقتصادی با یکدیگر همکاری کامل نمایند و برای همه شرایط کار بهتر و ترقی اقتصادی کاملتر و امنیت اجتماعی بیشتر فراهم گردد.
- این دو کشور امیدوارند پس از نابودی نهایی ظلم و ستم نازی ها، خواهان ایجاد صلحی هستند که برای تمام ملل جهان، امکان اقامت در سرزمین هایشان را بدهد و اجازه دهد که تمام مردمان آزادانه و بدون ترس و هیچگونه نیازی زندگی کنند.
- در زمان صلح، تمام مردمان خواهند توانست بدون مانع در دریاها و اقیانوس ها تردد کنند.
- ایشان معتقدند که تمام ملل جهان، بنا به دلایل منطقی و معنوی، باید به استفاده از نیروی نظامی پایان دهند، زیرا صلح پایدار زمانیکه که کشورهای متهاجم [آلمان و ژاپن]، تسلیحات زمینی، هوایی یا دریایی را برای تهدید در خارج از مرزهایشان بکار می‌برند ممکن نیست.
این دو کشور معتقدند برای ایجاد یک سیستم سراسری برای استقرار صلح پایدار و تأمین آرامش اجتماعی کامل، لازم است کلیه ملتهایی که ممکن است نیروی خود را در راه تجاوز و تهاجم به کار اندازند مطلقا خلع سلاح گردند و همچنین از دیگر تلاشهای قابل اجرا که بار سهمگین تسلیحات را بر ملت های صلح دوست کاهش می‌دهد، حمایت می‌کنند.
سرانجام پس از انتشار منشور آتلانتیک در کنفرانس متفقین که با حضور بلژیک، چکسلواکی، یونان، لوکزامبورگ، هلند، شوروی، یوگسلاوی و نماینده دولت فرانسه، برگزار شد، آن جا نیز مفاد آن به تصویب رسید، این منشور در نهایت موجب تشکیل نهاد دائم ملل متحد گردید.
